Grzyby

Borowik to potocznie prawdziwek. Borowiki (prawdziwki) dzięki swoim walorom smakowym stały się najbardziej popularnymi i pożądanymi grzybami w polskiej kuchni. Sos z borowików to idealny dodatek do wielu tradycyjnych, mięsnych dań. Nie wszyscy jednak wiedzą, jak wiele odmian ma tzw. prawdziwek. Sprawdź jak wyglądają odmiany borowików i jak rozpoznać borowiki jadalne i trujące.

Borowiki (prawdziwki) są jednymi z najbardziej pożądanych grzybów polskiej kuchni. Po borowiki wielu ludzi na przełomie lata i jesieni wybiera się do lasu. Jednak podczas zbiorów trzeba szczególnie uważać, ponieważ w lesie można spotkać dwa rodzaje borowików - borowiki jadalne i borowiki trujące. Te pierwsze nadają potrawom wyrazistość i aromat. Prawdziwek, poza walorami smakowymi, jest także źródłem wielu cennych wartości odżywczych, np. witaminy A, B1 i B2. Z kolei zjedzenie borowików niejadalnych może doprowadzić do poważnych zatruć, a nawet do śmierci.

BOROWIKI JADALNE

1. Borowik szlachetny (Boletus edulis)

Borowik szlachetny, inaczej nazywany jest grzybem prawdziwym, dębowym. Ten rodzaj borowika najczęściej występuje w lasach iglastych (świerkowych) i mieszanych. Rzadziej w lasach liściastych. Największy wysyp tych grzybów przypada na wrzesień, październik i listopad.

Trzon borowika szlachetnego zazwyczaj osiąga długość do 20 cm oraz szerokość ok. 1,5 - 6 cm. U młodych borowików jest baryłkowaty, a później staje się cylindryczny. Na dole jest biały o filcowatej strukturze, a od połowy w górę - jasnobrązowy z delikatną, białą siateczką. Kapelusz borowika szlachetnego jest półkolisty, poduchowaty i gładki. U młodych grzybów niemalże biały, a później ciemno-brązowy. Wysyp zarodników borowika szlachetnego ma kolor oliwkowo-brązowy.

Borowik szlachetny ma miąższ:

• biały (pod skórka kapelusza delikatnie brązowy)
• twardy
• zwarty
• jędrny
• nie zmieniający zabarwienia po przekrojeniu

• 2. Borowik ceglastopory (boletus erythropus)

  Ten rodzaj borowika woli gleby kwaśne, stroni od wapiennych. Często spotykany jest w górach. Można go znaleźć w lasach świerkowych lub mieszanych (bukowo/ jodłowo/ świerkowych), na bagnach lub w lasach liściastych. Jego wysyp rozpoczyna się od połowy maja i trwa do października. Trzon borowika ceglastoporego zazwyczaj osiąga długość do 15 cm oraz szerokość do ok.  6 cm. U młodych borowików jest brzuchowato-bulwiasty, później staje się walcowaty. Jest żółty, a pokrywają go łuseczkowe, czerwone kosmki. Kapelusz borowika ceglastoporego u młodych grzybów jest półkolisty, później staje się poduchowaty, spłaszczony.  Wysyp zarodników borowika ceglastoporego ma kolor oliwkowo-brunatny.  Borowik ceglastopory ma miąższ:

  • żółty (czerwony u podstawy trzonu)
  • po nacięciu natychmiast zmieniający kolor na ciemno-błękitny
  • łagodny w smaku
  • słabo pachnący
  • dosyć wilgotny