Koźlarz babka, czyli kozak, to niezwykle popularny w polskich lasach grzyb, który nadaje się do jedzenia. Zazwyczaj można spotkać koźlarza babkę w sąsiedztwie brzozy. Najlepiej zbierać wyłącznie młode okazy tego grzyba, ponieważ są najzdrowsze. Chociaż do jedzenia nadają się jedynie ich kapelusze, wyśmienity smak miąższu pachnącego lasem sprawia, że zbieranie tych grzybów to wysiłek wart zachodu. Brunatne owocniki koźlarza babki możemy spotkać w lasach, parkach i ogrodach w sezonie trwającym od lipca do listopada. Z odpowiednio oczyszczonych grzybów przygotowuje się wyśmienite potrawy, które dostarczają naszemu organizmowi cennego białka, a także niacyny, witaminy D i cennych minerałów. Koźlarz babka nadaje się zarówno do suszenia, jak i marynowania i duszenia. W jaki sposób możemy rozpoznać te smaczne grzyby podczas rodzinnej wycieczki do lasu?

1. Prawdziwego koźlarza babkę można poznać po kapeluszu
2. Trzon koźlarza babki, czyli to, czego nie jemy
3. Miąższ koźlarza babki, czyli uczta dla podniebienia
4. Koźlarz babka jest ulubieńcem brzozy
5. Dlaczego koźlarz babka to zdrowie?
6. Koźlarz babka w kuchni

Koźlarz babka (Leccinum scabrum), zwany kozakiem, koźlakiem lub brzeziakiem, to jadalny gatunek grzybów należących do rodziny borowikowatych. Uwielbiają go niemal wszyscy koneserzy leśnych skarbów. Największą popularnością cieszą się młode okazy koźlaków wraz z kapeluszami, które kryją w sobie smaczny miąższ. Trzony koźlarza nie mają żadnego zastosowania kulinarnego ze względu na to, że są dość sztywne i włókniste. Aby rozpoznać koźlarza babkę wśród leśnego runa, należy umieć zidentyfikować jego charakterystyczny kapelusz i trzon. Warto również znać miejsca, w których lubi występować. Oto garść wskazówek, które nam w tym pomogą.

Prawdziwego koźlarza babkę można poznać po kapeluszu

Owocniki kozaków zwykle nie mają więcej niż 200 mm szerokości. Można je spotkać w wielu barwach i odcieniach: od orzechowej po brunatną lub szarą. Kapelusz tych grzybów, z półkolistego, z czasem staje się poduszkowaty. Jego wierzch jest jednolity i aksamitnie gładki. Widoczne na spodzie rurki są koloru białego lub szarego (u starszych okazów). Z łatwością można je odseparować od miąższu. Cylindryczny i wydłużony lub maczugowaty, zwężający się ku górze i rozszerzony u podstawy, trzon kozaka osiąga z reguły do 200 mm. Jest pokryty ciemnymi, zwykle brunatnymi łuskami. Przywodzą one na myśl nieco charakterystyczny pień brzozy. Jako że ta część grzyba nie nadaje się do spożycia, należy ją usuwać na początkowym etapie obróbki koźlarza babki.